Zoals jullie weten is mijn zus Marjolein van Till tot in de finale gekomen van Heel Holland Bakt! Vanavond was de afsluiting van een hele hectische maar mooie periode en ze wil bij deze graag haar verhaal aan jullie vertellen:

De Finale taart; banaan!

De finale is net geweest. Zoals jullie nu ook eindelijk weten, Hans heeft Heel Holland Bakt 2017 gewonnen. Een terechte winnaar! Om maar meteen met de deur in huis te vallen, waarom banaan? Ik heb al verschillende bruidstaarten mogen maken waarvan die met de bananenvulling een groot succes was. Helaas viel het bij Janny en Robèrt nu iets minder in de smaak. Desondanks ben ik tevreden met het resultaat. Ik ben dan ook erg benieuwd wat anderen van mijn bananentaarten vinden. Daarom geef ik jullie binnenkort de gelegenheid om te proeven, hoe? Daarover in het nieuwe jaar meer…! Nu eerst mijn verhaal over het afgelopen half jaar bij Heel Holland Bakt 2017.

Hoe het begon

Heel Holland Bakt. Het was werkelijk één groot avontuur. Ik heb lang getwijfeld of ik mezelf zou opgeven. Persoonlijk ben ik niet iemand voor wedstrijden. Zoals jullie waarschijnlijk wel hebben opgemerkt heb ik lichtelijk last van faalangst (trillende handjes). Dan is een wedstrijd waarin je wordt beoordeeld op iets wat je vanuit je hart doet best eng! Dat was dan ook de drempel om mezelf in te schrijven. Wat uiteindelijk toch het zetje heeft gegeven; het feit dat ik op zoek was naar iets nieuws, mijn grenzen wilde verleggen en op zoek was naar nieuwe ervaringen. Dat is gelukt!

Terugblik

Mijn deelname is een opeenstapeling geweest van nieuwe ervaringen. Dat begon met de audities. Het feit dat ik geselecteerd werd om daadwerkelijk mee te mogen doen aan Heel Holland Bakt heeft mij een enorme boost gegeven. Vanaf dat punt werd het alleen maar leuker. Het was echt onwerkelijk om in de tent van Heel Holland Bakt te staan! Compleet met Janny van der Heijden, Robèrt van Beckhoven en André van Duin. Geweldig om deze inspirerende mensen ontmoet te hebben. Nooit was er een moment waarop Janny en Robèrt niet open stonden voor vragen. Ze waren altijd bereid om tips en advies te geven en André steunde mij met zijn humor op de momenten dat de stress te hoog opliep. Eén van die momenten was bijvoorbeeld het bijna ingestorte nougatine bouwwerk. De tijd was om, de camera’s werden al opgeruimd en ik kon er niets meer aan veranderen. Het enige wat Janny op dat moment hoefde te doen was een arm om me heen slaan. Dat deed ze en dat was ook meteen het breekpunt wat uiteindelijk zorgde dat ik in tranen uitbarstte op tv. Iets waar ik zo bang voor was! Ik had me voorgenomen het niet te laten gebeuren, maar achteraf was toch een mooi moment.

Mijn medebakkers

Ik leerde fantastische mensen kennen; mijn medebakkers. Heel bijzonder om daar met z’n allen te zijn en deze passie te kunnen delen! In plaats van onderlinge strijd, voelde het voor mij meer alsof ik onderdeel was van een team. We waren allemaal even zenuwachtig en gespannen dat eerste weekend. Het begin van het eerste weekend is voor mij één van de mooiste momenten geweest. We waren nog compleet, iedereen zat vol energie, de app-groep was aangemaakt en alles lag nog open. Tot op de dag van vandaag hebben we nog steeds veel contact via deze app-groep. Er worden tips en ideeën uitgewisseld en het is leuk om op de hoogte te blijven van wat iedereen momenteel doet.

Presteren onder druk

Voor mijn gevoel ben ik veel in strijd geweest met mezelf. Waar ben ik wel en niet goed in? Wat zijn mijn grenzen en hoe kan ik die verleggen? Mijn grenzen verlegd heb ik zeker. Ik had nooit van mezelf verwacht dat ik zo onder tijdsdruk en met camera's erbij zou kunnen presteren. Ik heb geleerd dat planning echt het belangrijkste is. Als je weet wat je moet doen en waar de kritieke punten zitten, is je taart al voor tweederde af. Dat planning cruciaal is, was ook terug te zien op tv. De opdrachten voor de eerste vier afleveringen kregen we een paar weken van te voren, deze heb ik dus goed voor kunnen bereiden en gingen me het beste af. Vanaf de vijfde aflevering begon het oefenen en voorbereiden door elkaar te lopen, dat is waar de stress echt begon op te spelen. Ik had het in mijn hoofd niet meer op een rijtje, waardoor ik behoorlijk onzeker werd. Dat hebben jullie ook allemaal gezien.

Het leven naast Heel Holland Bakt

Wat me het meest zwaar gevallen is; de opnames combineren met mijn baan, relatie en mijn sociale leven. Naast een baan van 36 uur bleef er te weinig tijd over om de recepten en planning goed op orde te krijgen, dat was terug te zien. Vanaf aflevering vijf heb ik geen enkele opdracht meer in zijn geheel kunnen oefenen, voordat de deadline van het insturen van de recepten verstreken was. De vermoeidheid begon ook een rol te spelen. Ik heb letterlijk nachten doorgehaald om te kunnen oefenen en recepten te ontwikkelen. In één van de uitzendingen vertelde ik dat ik om elf uur ’s avonds nog achter mijn vriend Jasper aan liep met een schoteltje taart, wat hij echt niet meer wilde proeven. Het klinkt grappig, maar zo is het letterlijk gegaan en dat was niet altijd even leuk. In mijn hele bakavontuur moest Jasper onvermijdelijk mee gaan, wat voor hem niet altijd even makkelijk was. Op het dieptepunt heb ik hem zelfs om half 2 ’s nachts wakker gemaakt, mee naar beneden gesleurd en hem in paniek gevraagd hoe het nog goed moest komen met de mislukte taart. Alles stond in het teken van bakken, maar hij heeft altijd geholpen en stond altijd voor me klaar.

Twitter en de media

Zo veel mensen die elke zondagavond hebben gekeken en opeens weten wie ik ben. Zo veel steun, lieve berichtjes en complimenten! Herkend worden op straat en in de supermarkt, een explosieve groei in het aantal volgers op Facebook en Instagram… Dit voelde werkelijk als een warm bad. Heel erg bedankt daarvoor! Het is niet gelukt om jullie allemaal persoonlijk te beantwoorden, maar ik heb alles gelezen! Dat heeft me heel veel steun gegeven.

Dat er ook opmerkingen gemaakt worden die minder leuk zijn, weet je van te voren. Lieve Twitteraars; ik heb mezelf niet wit gepoederd voor de tv-opnames, maar jullie hebben gelijk; ik had wel wat meer zon (en slaap) mogen pakken tussendoor. Lieve Twitteraars, jullie zijn ook best scherp; ik ben inderdaad ‘het meisje uit de klas wat niet denkt het te halen, maar een 10 haalt’. Geleerd en voorbereid heb ik altijd, maar er van overtuigd dat ik het goed heb gedaan nooit. Eigenlijk pas als ik die 10 binnen heb. Zelfs dan blijf ik kritisch op wat ik heb neergezet. Alle positieve reacties en steun hebben mij hierin zeker laten groeien op persoonlijk vlak. Ik heb geleerd om trotser te zijn op wat ik maak, wat ik kan en wie ik ben.

Wat nu?

Helemaal aan het begin tijdens de eerste opnames van het introductiefilmpje werd mij gevraagd wat mijn doel was. Daarin heb ik gezegd; de finale bereiken. Dat is gelukt! Ik ben trots op alles wat ik heb geleerd, gemaakt en dat ik dit aan zoveel mensen heb durven laten zien. Wat nu? Eerst even tijd voor Jasper en mezelf. Het afgelopen half jaar was fantastisch, maar ook hectisch. We gaan samen lekker een paar dagen weg, genieten van elkaar en opladen voor de volgende stappen die ik ga zetten. Dat ik verder ga met bakken, dat is zeker!

Wordt vervolgd…

(bron: watbaktmarjolein.nl)